Vandaag loop ik een marathon, de 5de al. ​Misschien lijkt het voor jou te gaan over presteren. Maar voor mij betekent het iets heel anders.​​Om dat te begrijpen gaan we even terug in de tijd. De tijd waarin ik opgroeide als onzeker meisje, dat zichzelf dik en lelijk vond. De relatie met mijn lichaam was geen haat-liefde relatie, maar gewoon een haat-haat relatie! ​Jarenlang deed ik er alles aan om mijn lichaam te veranderen: ik hongerde me uit, ging fitnessen… viel héél veel af (te veel), maar hield het niet vol en kwam alles terug bij. En dat telkens opnieuw en opnieuw.​​Ergens onderweg veranderde dat. Ik startte met therapie en ongeveer tegelijkertijd ontdekte ik het lopen. Daar waar fitnessen voor mij een manier was om mijn lichaam te veranderen, was lopen dat niet. Iemand zei me dat hij ging lopen als manier om zijn hoofd leeg te maken. Op dat moment zat noch de relatie met mezelf, noch die met mijn toenmalige vriend echt goed, dus "mijn hoofd leegmaken", daar voelde ik wel iets voor.​​Wat een openbaring. 😯 Ik ging van iemand die nog geen 3 minuten kon lopen, naar iemand die rustig een half uurtje aan één stuk liep. Snel was ik niet, maar dat maakte mij helemaal niets uit. Het gevoel dat ik mijn lichaam iets kon laten doen wat ik voorheen niet kon, maakte dat ik voor het eerst een ander gevoel kreeg voor mijn lichaam: respect.​​Sindsdien legde ik een hele weg af, vooral op mentaal vlak. Ik begon mezelf beter te begrijpen. Het respect dat ik voor het eerst kon ervaren rondom mijn lichaam breidde zich stilaan uit naar wie ik was als persoon. Ik begon mezelf liever te zien én kon mezelf vergeven als ik toch dingen deed die niet handig waren. Ik begreep dat ik niet "perfect" moest zijn alvorens ik het waard was om graag gezien te worden. ​​Dus daar draait lopen voor mij om. Ook al vind ik het eigenlijk nog steeds niet "mooi", ook al liet mijn lichaam me tijdens mijn zwangerschappen in de steek, ook al zorgde een complicatie tijdens mijn bevalling er *bijna* voor dat onze zoon het leven liet, … Mijn lichaam IS niet perfect … en dat hoeft ook niet. Mijn respect verdient het alsnog. Vanavond loop ik om mijn lichaam te vieren.​ ​~Jessica